Μια εικόνα ήσουν.

  

Ξεκρέμασα την εικόνα σου !

Πάλιωσε ...

Χρώμα σέπιας και νοσταλγίας ...

Μια χαρακιά τη διαπερνούσε πέρα ως πέρα !

Τη γύρισα ανάποδα και την έκρυψα σε ένα συρτάρι

με ενθύμια !

Κρέμασα στον τοίχο μια καινούρια ...

Τουλάχιστον μυρίζει ελπίδα ...

Μυρίζει προσμονή !

Πρέπει να σκεπάσω τα σημάδια ... δεν ωρελεί ...

Μια εικόνα ήσουν που ο χρόνος ανελέητα την χαράκωσε ...

Θα κλείσει η πληγή !

Εδώ έκλεισαν τόσα και τόσα ...

Οι αγάπες πάνε κι έρχονται ...

σαν το κύμα που άλλοτε χαϊδεύει τ' ακρογιάλι,

κι άλλοτε το χαστουκίζει με μανία...